شهر شعور

آهسته می شوید یگانه همسرش را با آب زمزم آیه های کوثرش را آهسته می شوید غریب شهر یثرب پشت و پناه و تکیه گاه و یاورش را ???????????? بی تو با شمع علی تا به سحر می سوزد شمع می میرد و او بار دگر می سوزد یک نفر مثل درختان سپیدار بلند در خیالش همه شب بین دو در می سوزد شهر شعور...

من چه می دانستمسبزه می پژمرد از بی آبیسبزه یخ می زند از سردی دیمن چه می دانستمدل هر کس دل نیستقلبها ز آهن و سنگقلبها بی خبر از عاطفه انداز دلم رست گیاهی سرسبزسر برآورد درختی شد نیرو بگرفتبرگ بر گردون سوداین گیاه سرسبزاین بر آورده درخت اندوهحاصل مهر تو بودو چه رویاهاییکه تبه گشت و گذشتو چه پیوند صمیمیتهاکه به آسانی یک رشته گسستچه امیدی ، چه امید ؟چه نهالی که نشاندم من و بی بر گردیددل من می سوزدکه قناریها را پر بستندو کبوترها راآه کبوترها راو چه امید عظیمی به عبث انجامیددر میان من و تو فاصله هاستگاه می اندیشممی توانی تو به لبخندی این فاصله را برداریتو توانایی بخشش داریدستهای تو توانایی آن را داردکه مرازندگانی بخشدچشمهای تو به من می بخشدشور عشق و مستیو تو چون مصرع شعری زیباسطر برجسته ای از زندگی من هستیدفتر عمر مرابا وجود تو شکوهی دیگررونقی دیگر هستمی توانی تو به منزندگانی بخشییا بگیری از منآنچه را می بخشیمن به بی سامانیباد را می مانممن به سرگردانیابر را می مانممن به آراستگی خندیدممن ژولیده به آراستگی خندیدمسنگ طفلی ، اماخواب نوشین کبوترها را در لانه می آشفتقصه ی بی سر و سامانی منباد با برگ درختان می گفتباد با من می گفت :rdquo; چه تهیدستی مرد ldquo;ابر باور می کردمن در ایینه رخ خود دیدمو به تو حق دادمآه می بینم ، می بینمتو به اندازه ی تنهایی من خوشبختیمن به اندازه ی زیبایی تو غمگینمچه امید عبثیمن چه دارم که تو را در خور ؟هیچمن چه دارم که سزاوار تو ؟هیچتو همه هستی من ، هستی منتو همه زندگی من هستیتو چه داری ؟همه چیزتو چه کم داری ؟ هیچ شهر شعور...